Alternatywny świat filmu

Uboga będzie ta lista, gdyż niestety wakacje przyciągają do kina same tytuły w stylu "zabili go i uciekł". Niektórych to odpręża i relaksuje, a mnie po prostu męczy. Już wolę obejrzeć jakiś lżejszy dramat (one - wbrew pozorom - mają w sobie mniej goryczy niż komediodramaty). Ale - dla każdego coś dobrego, dla mnie również :) Znajdą się więc i moje ulubione dramaty. Pomyśleć, że kiedyś byłam również fanką horrorów, a teraz działają mi na nerwy i uważam oglądanie ich za marnotrawstwo czasu. Chyba że z zaufanym gronem znajomych, i najlepiej w innym pomieszczeniu niż w kinie (zdarzało mi się psuć seans nagłymi wybuchami śmiechu, obecne horrory są coraz bardziej absurdalne - nie wiadomo, czy śmiać się - co sama kultywuję, czy raczej płakać nad zmarnowanymi pieniędzmi). Przejdźmy jednak do tych premier: 7 lipca: "Enklawa" Czyli ciężkie wakacyjne kino w moim stylu. O wojnie z perspektywy dziecka, a jako że akcja dzieje się w Kosowie, można również wiele dowiedz

Wracamy do starej formuły - po jakże znaczącym egzaminie dojrzałości moim głównym zajęciem pozostało zgłębianie naukowych pozycji dotyczących kształcenia zintegrowanego, a resztę czasu mogę przeznaczyć na niezwykle istotny rozwój osobisty. Ciekawe, gdzie mnie ów rozwój zaprowadzi. Oby nie w ślepą uliczkę. Problem tkwi w tym, że wciąż zastanawiam się, komu przyszło do głowy, aby nadawać tym egzaminom tak wielkie znaczenie. Chciałam się podzielić obserwacją, że pod koniec życia nikt już o tym nie będzie pamiętał. Tego nas uczą filmy (powinno życie, ale ono jest niesprawiedliwe) - liczy się, czy wyciągamy jakiekolwiek wnioski z każdej porażki i czy podejmujemy jakiekolwiek starania, by być dobrymi ludźmi. Tyle ze wstępu. Miałam jednak napisać choć trochę o premierach filmowych - jest to zestawienie subiektywne, żeby nie było zastrzeżeń. 2 czerwca: " Miss Sloane " (polski tytuł - Sama przeciw wszystkim) Tytuł brzmi bardzo feministycznie - pewnie spotkamy się w tym

Jest taki dzień, tylko jeden raz do roku... Niezwykle wymowna fraza, szczególnie jeżeli chodzi o tegoroczne święto hollywódzkiego kina. Tak, tak, mowa o Oscarach. Już rok czy dwa lata temu opublikowałam swoje oscarowe przemyślenia, natomiast - jak widać - co roku jednak powinno się je zaktualizować. Dlatego więc to robię. Byłam przekonana, że uda mi się obejrzeć wszystkie oscarowe filmy - niestety, czasu nie wystarczy, nie wspominając nawet o chęciach. Jestem jednak dumna, że zobaczyłam to, co w moim prywatnym rankingu zasługiwało na uwagę. Ale czas skończyć ten nadzwyczajny wstęp i zabrać się do analizy wyborów Akademii. 1. Najlepszy film: Pewnie wygra: " La la Land " albo " Moonlight " Moje marzenie: "Nowy Początek" To dopiero zagwozdka. Ze wszystkich nominowanych filmów widziałam tylko trzy ("Nowy początek", "La la Land" i "Manchester by the sea"), mam jakiekolwiek pojęcie o "Moonlight", &quo

Najlepszy film:     - "Nowy początek" - "Przełęcz ocalonych" - "Ukryte działania" - "Lion" - "Moonlight" - "Fences" - "Aż do piekła" - "La la Land" - "Manchester by the Sea" Najlepszy aktor pierwszoplanowy: - Casey Affleck - Manchester by the sea - Andrew Garfield - Przełęcz ocalonych - Ryan Gosling - La la Land - Viggo Mortensen - Captain Fantastic - Denzel Washington - Fences Najlepsza aktorka pierwszoplanowa: - Ruth Negga - Loving - Natalie Portman - Jackie - Emma Stone - La la Land - Isabelle Huppert - Elle - Meryl Streep - Florence Foster Jenkins Najlepszy aktor drugoplanowy: - Mahershala Ali - Moonlight - Jeff Bridges - Aż do piekła - Lucas Hedges - Manchester by the Sea - Dev Patel - Lion - Michael Shannon - Zwierzęta nocy Najlepsze aktorki drugoplanowe: - Viola Davis - Fences - N

    Festiwal filmowy Pięć Smaków w tym roku zaskakiwał mnogością dostępnych tytułów. Widzom zaoferowano wybór spośród nowinek obejmujących całą Azję, a więc także nawet najbardziej niepozorne państwa, takie jak Korea Północna. Z jej przemysłem filmowym mieli kontakt tylko nieliczni i niestety do tej pory tak pozostało. Nie inaczej wygląda sytuacja z dziełami reżysera Siona Sono. Choć nie pochodzi on z Korei, a z Japonii, jego ambitniejsze filmy (a w różnorodnym portfolio Siona Sono znajdują się również komediowe horrory gore, reprezentujące zupełnie inny biegun „sztuki”) są trudno dostępne, niemniej warte uwagi, tak jak wyreżyserowana w 2015 roku „Gwiazda szeptów”.    Sam wyżej wspomniany film okazał się być jednym z bardziej osobistych, refleksyjnych obrazów, jakie kiedykolwiek udało mu się stworzyć. Tytuł dzieła w pierwszym kontakcie niewiele mówi o fabule, stanowi tylko pewnego rodzaju poszlakę (w stylu odkrycia roku: „chyba chodzi o kosmos”). Jednakże jakże widz si